Ovens zijn van alle tijden en plaatsen. Van tandoori ovens in het verre Oosten, tot klei-oventjes bij Nomaden alvorens Columbus voet zette in Amerika. De bekendste ovens zijn evenwel de Italiaanse steenovens waardoor in heel het land pizza-variaties zijn ontstaan: van de Fluffy, moeilijk verteerbare, maar overheerlijke pizza’s in Napels, tot de knapperige Romaanse variant in Lazio of de Siciliaanse dikke bodems die veel van de Amerikaanse grootsteden hebben overspoeld in het eerste kwart van de vorige eeuw en tot op vandaag doorsijpelen in wat mensen vandaag de cheesy Detroit of Chicago pizza’s noemen.
Maar Belgische varianten van pizza? Het bestaat! Dirk Wynants, de bekende ontwerper en de man achter het succesmerk Extremis, is verzot van de Italiaanse Gioia di Vivere en verblijft regelmatig in het trotse Noorden waar de vruchtbare akkers in het Po-bekken opgaan in de uitlopers van de majestueuze Alpen, bezaaid met bossen, meren en pittoreske dorpjes. Daar, aan het Comomeer, bakt Dirk Wynants pizza’s voor Italiaanse werklieden die met verbazing kijken naar het Belgisch oventje dat hij meesleurde in de wagen tot aan de oevers van het Comomeer. “Risico’s nemen, dat doe ik graag”, zo noemt Dirk Wynants het. Na het maken van tempura voor een Japanse groep, was hij aan een nog groter proefstuk toe: pizza bakken voor Italianen.
Amper een half uurtje na het schuren van de eerste lucifer glijdt een heerlijke pizza in de werkmansborden van enkele Italianen. Een heerlijke pizza, gebracht door een Belg, in een Belgische oven, op Italiaanse bodem, voor Italianen, en dat op, uiteraard, Belgische pic-nic tafels. Missie geslaagd!
